Vorige dag - Volgende dag

Gällivare (S) naar Jokkmokk (S)

Gevonden WLAN punten

Maandag 9 juli 2007

Vanmorgen na het standaard ritueel van ontbijten, douchen en inpakken even gewacht, want we waren nog te vroeg om naar de bus te gaan. Daar moesten we pas om 09:20 zijn. Maar van het een kwam het ander en na een vrij standaard discussie kwamen we erachter dat het ondertussen al 09:15 was! Dus snel in de auto’s gestapt, sleutel in geleverd en naar de opstapplaats. Gelukkig waren we optijd en konden instappen in de tourincar die ons naar de mijn in Malmberget zou brengen.

Daar aangekomen gingen we een van de centrale gebouwen in voor een video en wat uitleg.

We gaan met een speciale bus de mijn in waar we een rondleiding krijgen. Natuurlijk mag dat niet zomaar in je normale kleren. Bij LKAB (het staatsbedrijf wat de mijnen exploiteerd) heeft een vrij strikt veiligheids beleid. Dus iedereen moest omkleden in laarzen, helm en speciale jas.

Daarna was het tijd om de bus in te stappen. Was overigens wel duidelijk te zien dat die vaak in de mijnen rijdt.

De indeling van de bus is ook iets anders, wat meer bedoeld voor personeel vervoer.

In de mijnen is een maximum snelheid van 50km/u. Natuurlijk zijn er plaatsen waar nog minder hard gereden mag worden. Met het eerst deel van de rit zijn we afgedaald naar ongeveer 800 meter. Dit is dus al ruimschoots voorbij zee niveau (dat was bij ongeveer 600 meter). Daarbij hebben we natuurlijk maar een klein deel gezien van het ruim 300km lange wegennet wat zich in de mijnen bevind.

Op deze locatie is een garage waar we even gestopt zijn om te kijken naar een van de speciale sjovels die daar gebruikt worden.

Onze gids heeft daar wat meer uitgeleged over het voertuig.

Grappig detail is dat de bestuurderscabine aan de zijkant zit en dat de bestuurder ook naar de zijkant kijkt. Dat is gedaan omdat er heel frequent voor- en achteruit gereden moet worden. En dat is dit de meest ergonimische positie.

Veel van de informatie in de mijnen is aangegeven op de muren. Zowel borden als gewoon teksten zijn er te vinden. Als je weet hoe de signalering werkt is het voldoende om er de weg te kunnen vinden.

Daarna zijn we even gestopt voor wat uitleg over de kleine gaten die geboord worden in de mijn. In deze gaten worden explosieven gedaan die elke nacht worden ontstoken (’s nachts zijn er geen mensen in de mijnen).

Na deze korte uitleg zijn we naar een contole kamer gegaan. Hier worden de machines die het boorwerk doen op afstand bestuurd (tot een maximale afstand van 7km). Ook kan m.b.v. een joysstick handmatig de besturing worden overgenomen om evt. problemen te verhelpen. Dit alles om de menselijke interactie ter plekke zoveel mogelijk te vermijden.

Een ander punt van veiligheid wat duidelijk te zien was, is het beton wat overal op de mijnwanden wordt gespoten. Dit is ongeveer 5cm dik en dient om te voorkomen dat er stukken steen naar beneden valt. Op sommige plaatsen wordt ook te versteviging stalen draadeinde in de rots gedraaid en heel soms wordt er zelfs conplete bewapening geplaatst. Als dat dan nog niet helpt wordt het deel van mijn afgesloten.

De hele mijn is voorzien van uitgebreide luchtverversing. Deze is zo goed dat je van de voorbij stormende vrachtwagens geen uitlaatgassen ruikt. Het is gewoon alsof je bovengronds staat.

We zijn toen met de bus weer een stuk verder gereden tot we meer dan 1000 meter onder de grond zaten. Daar hebben we een van de grote vrachtwagens opgewacht die de stukken rots met erts vervoeren. Een vrachtwagen kan tot over de 100 ton vervoeren, het zijn dus grote jongens :). Helaas was het door het zeer gebrekkige licht niet te fotograferen. Hoe donker het is kan je zien op het volgende filmpje.

Zo rond 13:00 waren we weer terug bovengronds. Daar konden we ons weer omkleden, wat foldermateriaal meenemen en een zakje met ijzererts. Daarna was het terug op de bus en naar de auto’s. Daar hebben we eerst even gelunched en toen was het onderweg naar Jokkmokk. Helaas geen gewelig weer, dus de dakjes maar op de auto gelaten.

Onderweg kwamen we nog een huis tegen waar gerookte vis wordt verkocht. Maar even twee visjes meegenomen voor het avondeten!

Bij de camping aangekomen even snel op internet naar het weerbericht gekeken. Er wordt droog weer voorspeld en aangezien de prijzen van hutjes op deze camping wel heel erg hoog zijn hebben we de tenten opgezet.

Daarna was het tijd om eten te maken.

En toen we bij de ICA waren hebben we nog een oude bekende meegenomen!

Het blijft jammer dat ze deze melk niet in Nederland verkopen, hij is wel heel erg lekker, alhoewel soms wat lastig te drinken.

Daarna nog even de route voor morgen gepland en website bijgewerkt.

Vorige dag - Volgende dag